پخش سبک  

شد خــزان در جــوانـی بـهــارم            همــدمی غـیر از اشکــم نــدارم

ظلــمِ کــافــر آتــشم زد            زهر همــســر آتشم زد

لیکن از اینها فـزونتــر            داغ مــــادر آتــشــم زد

من غریبم؛ من غریبم

*************

آتــش غــــم زد از دل شــــراره            مثــل بــابــا جــگــرم شـد پــاره

در غــریــبی نـالـه دارم            سر به خاکِ غــم گذارم

دارم این دَم بین حجــره            تشنه لب جــان می سپارم

من غریبم؛ من غریبم

*************

همچون لاله پژمردن چه سخت است            تشنه لب جان سپردن چه سخت است

آه از آن اندوه و غوغــا            قتلگــاه و خیــل اَعــداء

شد لبش چون چوب خشکی           از عطش فـرزند زهـرا

ای حسین جان؛ ای حسین جان؛